„Pod pewnymi względami mniej, pod innymi bardziej zaskakujące powodzenie Zgrozy w Dunwich sprawiło, że kwestią czasu stało się ogłoszenie kontynuacji zbioru. Wydawnictwo Vesper musiało jedynie po raz kolejny zwerbować architekta sukcesu, tłumacza Macieja Płazę, którego przekład doceniła redakcja prestiżowego pisma „Literatura na świecie” oraz rzesza czytelników Lovecrafta w Polsce, a także znaleźć odpowiedniego wykonawcę szaty graficznej drugiego tomu (za oprawę pierwszego odpowiadał John Coulthart, uznany w kręgu wielbicieli Lovecrafta artysta). Ponieważ Płaza, oprócz wielkiej fachowości i wysmakowanego podejścia do języka, jest także wielbicielem opowieści niesamowitej (o której to pasji dzieli się obficie w udzielonym dla naszego serwisu wywiadzie), nie wahał się długo i powrócił do światów pisarza z Providence. Następcę Coultharta wybrano zaś drogą konkursu i trzeba przyznać, że znaleziono ogromny talent.”

„ […] Może właśnie ze względu na swą hermetyczność dzieło spadkobiercy Poego, porównywanego również z Kafką, nie zawsze było traktowane przez polskich wydawców z należytą rzetelnością, i jeśli chodzi o jakość przekładów, i na płaszczyźnie edytorskiej. I już z tego powodu dwuczęściowe – do tej pory – wydanie firmowane przez oficynę Vesper zasługuje na wyróżnienie.Podstawowym walorem tej edycji (pierwszy tom ukazał się w 2013 r., trzeba jednak zaznaczyć, że obie pozycje bronią się jako odrębne tytuły) jest nowy przekład Macieja Płazy, z pieczołowitością oddający specyfikę języka Lovecrafta i uwzględniający tło kulturowe oryginału. ”